Ugięcia konstrukcji żelbetowych

Ugięcie konstrukcji żelbetowych, czyli omówienie stanu granicznej użytkowalności. Wpływ ugięcia na komfort użytkowania oraz estetykę użytkowania.

Ugięcie – stan graniczny użytkowalności

Stan graniczny ugięć, choć w większości przypadków nie wpływających na nośność i bezpieczeństwo konstrukcji, powinien być brany pod uwagę, aby nie pogarszać estetyki konstrukcji oraz by użytkownicy/mieszkańcy obiektu mieli zapewniony komfort użytkowania. Z pewnością nikt nie czuł się spokojnie, gdyby strop znajdujący się nad nami był nadmiernie ugięty lub gdy ściany byłyby znacząco przechylone.

Określenie granicznych wartości ugięć powinno być ustalane w oparciu o przeznaczenie i rodzaj konstrukcji, elementy wykończenia oraz ściany działowe i zamocowania. Ponadto odkształcenia konstrukcji nie powinny przekraczać wartości, do których mogą dostosować się inne połączone z nią elementy.

Zgodnie z zaleceniami Eurokodu 2, jeżeli strzałka ugięcia pod wpływem obciążeń quasi-stałych nie przekracza \frac{1}{{250}} rozpiętości, to wygląda i ogólna przydatność konstrukcji uznaje się za zadowalającą. Jednakże, w celu kompensacji ugięcia można zastosować odwrotną strzałkę ugięcia, jednak należy pamiętać, aby jej wartość nie przekraczała \frac{1}{{250}} rozpiętości.  Dodatkowo wartość strzałki ugięcia należy ograniczyć, aby nie powodować dodatkowych naprężeń/odkształceń w elementach przylegających. Właściwą granicą powstającą pod działaniem obciążeń quasi-stałych po zakończeniu wznoszenia konstrukcji jest zwykle \frac{1}{{500}}.

Stan graniczny ugięć można sprawdzać na dwa różne sposoby:

l -rozpiętość elementu

d – wysokość użyteczna elementu

{\rho _0} porównawczy stopień zbrojenia {\rho _0} = \sqrt {{f_{ck}}}  \cdot {10^{ - 3}} ({f_{ck}} wyrażone w MPa)

\rho – wymagany (ze względu na nośność) stopień zbrojenia rozciąganego w środku rozpiętości (we wsporniku na podporze)

\rho ' – wymagany (ze względu na nośność) stopień zbrojenia ściskanego w środku rozpiętości (we wsporniku na podporze)