Redukcja przestrzennego układu sił do pary sił

Redukcja do pary sił – poradnik ten jest bezwzględnie połączony z poprzednim poradnikiem opisującym redukcje przestrzennego układu sił do siły wypadkowej, więc jeśli jeszcze nie został przerobiony poprzedni materiał, proszę zacząć od niego.

Redukcja przestrzennego układu sił do pary sił jest drugim szczególnym przypadkiem redukcji i zachodzi on w przypadku gdy wartość wektora głównego równa się zero.

Moment główny M₀ musi natomiast posiadać wartość różną od zera.

Układ redukuje się jedynie do momentu głównego, który możemy zamienić na parę sił. Wartość momentu głównego M₀ w rozpatrywanym przypadku nie zależy od wyboru punktu, gdyż suma geometryczna momentów sił tworzących parę sił jest stała dla wszystkich punktów przestrzeni i równa momentowi pary. Zobaczmy jakie są możliwe przypadki zachodzące przy redukcjach przestrzennych układów sił.

1. R  ≠ 0, M₀ ≠ 0 – najczęstszy przypadek. Układ redukuje się do wektora głównego i momentu głównego.
2. R  ≠ 0, M₀ ≠ 0 oraz M0⊥R – układ redukuje się do sumy geometrycznej (inaczej siłą wypadkową R = W).
3. R  ≠ 0, M₀ = 0 – układ redukuje się do siły wypadkowej.
4. R  = 0, M₀ ≠ 0 – układ redukuje się do pary sił.
5. R  = 0, M₀ = 0 – układ pozostaje w równowadze.

Wzory i etapy obliczania pozostają takie same jak w poprzednich poradnikach.