Indywidualna kalkulacja kosztów w kosztorysie

Indywidualna kalkulacja kosztów w przypadku braku nakładów rzeczowych na podstawie własnej kalkulacji lub za pomocą ekstrapolacji.

Indywidualna kalkulacja

Zasady indywidualnej kalkulacji kosztów – w sytuacji, gdy w katalogach dla danej roboty brak jest nakładów rzeczowych, należy indywidualnie ustalić brakujące nakłady. W takich przypadkach można posłużyć się następującymi sposobami:
• wykorzystać najbardziej zbliżone, odpowiednie wielkości nakładów rzeczowych, które występują w katalogach nakładów rzeczowych, na zasadzie analogii, interpolacji lub ekstrapolacji,
• sporządzić szczegółowe analizy brakujących nakładów, korzystając z normatywów nakładów rzeczowych o niewielkim stopniu scalenia albo wykonać pomiary czasu pracy ludzi i sprzętu oraz zużycia materiałów.

KNR lub KNNR

Metoda ustalania nakładów rzeczowych przez analogię polega na doborze nakładów z określonej
tablicy z KNNR lub KNR, które pod względem charakteru robót, jednostki obmiaru i technologii robót są
bardzo zbliżone do robót wycenianych zarówno pod względem organizacji, jak i technologii wykonania.

Interpolacja i ekstrapolacja

Metoda ustalania nakładów rzeczowych na zasadzie interpolacji lub ekstrapolacji może być
zastosowana wyłącznie w przypadkach, kiedy wielkość wiodącego parametru technicznego określającego
rodzaj robót w pozycji kosztorysowej, przekracza więcej niż 10% w robociźnie i pracy sprzętu oraz
więcej niż 5% w materiałach, od wielkości najbardziej zbliżonej kolumny w tablicy katalogu. Jako wielkość
wiodącą przyjmuje się np. masę, wymiar, moc. Obszar ekstrapolacji nie może przekroczyć 25% wielkości
parametru poniżej dolnej wielkości parametru wiodącego w katalogu lub 50% wielkości powyżej górnej
granicy parametru.
Metoda interpolacji polega na określeniu odpowiedniej wielkości nakładów rzeczowych w przedziale,
gdy są znane ich wielkości na końcach tego przedziału.

Brakujące nakłady robocizny

Podczas indywidualnego ustalania brakujących nakładów robocizny — jako podstawę określającą
normy tych nakładów dla danego rodzaju robót — przyjmuje się normatywy zebrane w katalogach w
następującej kolejności:
1. wzorcowe katalogi norm pracy,
2. branżowe katalogi norm pracy (KNP).
3. zakładowe normy pracy,
4. normy — według analizy własnej — wynikające z odpowiedniego rachunku analitycznego lub
danych statystycznych.

Ustalanie norm pracy rachunkiem analitycznym polega na obliczeniu dla jednostki obmiarowej robót,
liczby niezbędnych roboczogodzin (r-h, r-g). Przy ustalaniu kosztorysowych nakładów robocizny metodą
kalkulacji indywidualnej, korzystając z norm KNR katalogów zakładowych norm pracy lub według analizy
własnej, ustalone liczby roboczogodzin należy powiększyć o 5% na czynności pomocnicze.